Argo

Ar-Go fuck yourself…

2012, USA, 120 min
Ελληνικός Τίτλος: Επιχείρηση Αργώ

Σκηνοθεσία: Ben Affleck/Σενάριο: Chris Terrio/Παίζουν: Ben Affleck, Alan Arkin, John Goodman, Bryan Cranston

Η τρίτη σκηνοθετική απόπειρα του Ben Affleck, μετά το Gone Baby Gone και το The Town, είναι σαφώς η πιο ολοκληρωμένη.

Γενικά είμαι πολύ επιφυλακτικός όταν βλέπω αμερικάνικες «πολιτικές» ταινίες… και καλά κάνω… εδώ όμως τα πράγματα είναι -λίγο- διαφορετικά… Κατ’ αρχήν δεν ξέρω αν ο Affleck είναι ο νέος Κλιντ Ήστγουντ, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα γίνει (αν δεν είναι ήδη) πολύ μεγάλος σκηνοθέτης… Παίρνει ένα θέμα λίγο πολύ γνωστό (η αληθινή ιστορία της φυγάδευσης 6 Αμερικανών ομήρων από το Ιράν, μετά την ισλαμική επανάσταση) και καταφέρνει να χτίσει ένα βραδύκαυστο και διαρκώς αυξανόμενης έντασης πολιτικό θρίλερ, που ενώ ξέρεις από την αρχή την κατάληξη του, σε κρατά διαρκώς καρφωμένο στην καρέκλα… Παράλληλα σχολιάζει αιχμηρά το ρόλο του Χόλλυγουντ και της κινηματογραφικής βιομηχανίας γενικότερα στη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού (το Χόλλυγουντ που η δουλειά του είναι να εξαπατά, φτιάχνει μια fake ταινία με σκοπό να χρησιμοποιηθεί για την απελευθέρωση των ομήρων..). Πετυχαίνει μια εξαιρετική ανασύνθεση της εποχής 70-80 με τη βοήθεια της εκπληκτικής φωτογραφίας (διάβασα για την ειδική τεχνική που χρησιμοποίησε για να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα, αλλά είναι πολύ εξειδικευμένη για μένα). Πολύ καλή μουσική επένδυση πού ανεβάζει σταδιακά την ένταση και εξαιρετικοί οι περισσότεροι ηθοποιοί του, ειδικά ο Alan Arkin που λέει και τη μνημειώδη ατάκα της ταινίας Ar-go fuck yourself… ακόμα και ο ίδιος ο Ben Affleck έχει κάνει μεγάλα βήματα και σαν ηθοποιός, δίνοντας μια εσωτερική ερμηνεία στο ρόλο του σκληροτράχηλου πράκτορα. (…θυμάμαι τι γέλιο είχαμε ρίξει βλέποντας την αλήστου μνήμης ταινία Bounce του 2000 με τις ερμηνείες των Affleck-Paltrow).

Η ταινία ξεκινά εκπληκτικά με μια αναφορά στην ιστορία του Ιράν μέσα από ένα εμπνευσμένο animation, ενώ ο Affleck υιοθετεί ένα ντοκυμαντεριζέ ύφος προσπαθώντας προφανώς να αποστασιοποιηθεί και να μείνει αντικειμενικός, μην εστιάζοντας και πολύ στους χαρακτήρες του που παραμένουν μονοδιάστατοι, χωρίς απαραίτητα αυτό να αποτελεί μειονέκτημα, λόγω της συνεχώς αυξανόμενης έντασης που σε καθηλώνει. Αρκετό χιούμορ για να σπάει τον πάγο και πολλές σινεφίλ και άλλες αναφορές (η ταινία λέγεται Argo και είναι ένα b-movie κακέκτυπο του Star Wars κλπ.) ολοκληρώνουν την εικόνα….

Κι όμως!!! Ενώ λοιπόν όλα πάνε καλά, μετά τα 2/3 της ταινίας, το σύνδρομο του καλού και έξυπνου Αμερικάνου κάνει θριαμβευτικά την εμφάνιση του.. οι Ιρανοί παρουσιάζονται άγριοι και αιμοδιψείς, σχεδόν ως θαμώνες του πλανήτη των πιθήκων (χαρακτηριστική η σκηνή με τον τελωνειακό που κοιτάζει αποσβολωμένος το storyboard), η έξυπνη CIA ενορχηστρώνει στη εντέλεια μια …ανθρωπιστική επιχείρηση ενώ μετά το εντελώς κλισεδιάρικο φινάλε, ακούμε και ότι η επιχείρηση αυτή ήταν ένα παράδειγμα αγαστής συνεργασίας των λαών!!! Τι να πει κανείς… έτσι λοιπόν όλοι μένουν ευχαριστημένοι…. o Affleck που η ταινία του πάει γραμμή στα Όσκαρ (παρόλο που η Ακαδημία για κάποιο λόγο τον αγνόησε επιδεικτικά μη δίνοντας του υποψηφιότητα για σκηνοθεσία – πραγματικά ακατανόητη απόφαση από κάθε άποψη), οι χαζοβιόληδες θεατές που δεν ξέρουν ιστορία, αλλά και η ίδια η CIA που απενοχοποιείται για τις πράξεις της μέσα από ένα τόσο mainstream και αναγνωρισμένο φιλμ… Κρίμα!

Υ.Γ. Ίσως πάλι να είμαι πολύ καχύποπτος, φταίει όμως το αριστερό μου παρελθόν…

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Εξαιρετικό τεχνικά και σκηνοθετικά, μπάζει όμως επικίνδυνα ιδεολογικά με τις παρεκτροπές του τελευταίου μέρους κυρίως…

7,5/10 (δεν μπορώ παραπάνω…)