The Paperboy

Πώς να πέσετε στα ναρκωτικά…

2012, USA, 107 min

Ελληνικός Τίτλος: The Paperboy

Σκηνοθεσία: Lee Daniels/Σενάριο: Lee Daniels/ Παίζουν: Zac Efron, Matthew McConaughey, Nicole Kidman, John Cusack, David Oyelowo, Scott Glenn, Ned Bellamy, Macy Gray

Στα τέλη των 60s ο Γουόρντ (Matthew McConaughey), ένας δημοσιογράφος που η καριέρα του βρίσκεται σε καθοδική πορεία, επιστρέφει μαζί με το συνεργάτη του στην ιδιαίτερη του πατρίδα κάπου στη Φλόριντα και αναλαμβάνει μια έρευνα με στόχο την αθώωση ενός θανατοποινίτη (John Cusack), που καταδικάστηκε για το φόνο ενός τοπικού σερίφη. Στην υπόθεση εμπλέκονται ο Τζακ (Zac Efron), ο προβληματικός μικρός του αδερφός, ο οποίος αφού εκδιώχθηκε από το κολλέγιο, δουλεύει ως βοηθός (paperboy) στην εφημερίδα του πατέρα τους και η Σάρλοτ (Nicole Kidman), μια σεξουαλική διαταραγμένη σαραντάρα που είναι ερωτευμένη (?) με το θανατοποινίτη, με τον οποίο έχει γνωριστεί μέσω αλληλογραφίας… Όταν ο ντροπαλός Τζακ ερωτεύεται τη Σάρλοτ οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες…

Τα παραπάνω είναι μια εξαιρετικά μετριοπαθής περιγραφή των όσων θα παρακολουθήσετε -αν αντέξετε-  στη νέα ταινία του Lee Daniels (Precious), που είναι βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Paul Dexter και προκάλεσε ποικιλία συζητήσεων και σχολίων στο φετινό φεστιβάλ των Καννών. Από την πρώτη σκηνή της ταινίας, όπου η καμαριέρα του Τζακ  αρχίζει να διηγείται την ιστορία, μέχρι και το  αιματοβαμμένο φινάλε, γίνεται φανερό ότι ο μοναδικός λόγος που ο Daniels γύρισε την ταινία ήταν για να προκαλέσει. Ο Daniels υποτίθεται ότι ήθελε να σχολιάσει την κοινωνική και ηθική διαφθορά στη Φλόριντα του 1969. Αναποφάσιστος όμως για το δρόμο που θα ακολουθήσει (η ταινία φλερτάρει ανεπιτυχώς με διάφορα κινηματογραφικά είδη, από το νουάρ στην παρωδία και από το κοινωνικό σχόλιο στο ερωτικό δράμα) εμπλουτίζει το σενάριο του με αρκετές αχρείαστες υποπλοκές, ακουμπά εντελώς επιδερμικά μεγάλα κοινωνικά θέματα (ρατσισμός, ομοφυλοφιλία) και δημιουργεί ένα πλήθος εξωφρενικών όσο και ψεύτικων χαρακτήρων. Χωρίς να διαθέτει το απαραίτητο χιούμορ ή έστω μια στοιχειώδη αίσθηση του μέτρου, τελικά παρασύρεται από την άκρατη επιδειξιομανία  του και την -τουλάχιστον- αμφιλεγόμενη αισθητική του, το σενάριο ξεφεύγει από τα χέρια του και η ταινία εκτροχιάζεται στη σφαίρα του κιτς και του γελοίου...

Ο Zac Efron κυκλοφορεί στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας φορώντας μόνο το άσπρο σλιπάκι του. Η Nicole Kidman –στο επισκεπτήριο των φυλακών- δείχνει το δικό της ροζ σλιπάκι προσποιούμενη οργασμό, στον κατάδικο John Cusack ο οποίος αυνανίζεται φορώντας χειροπέδες, ενώ τη σκηνή παρακολουθούν και οι υπόλοιποι, μη μένοντας αδιάφοροι από το θέαμα!!! Ο Matthew McConaughey ψωνίζει μαύρους σε μπαρ και συμμετέχει σε s/m όργια. Και βέβαια η μνημειώδης σκηνή κακογουστιάς, όπου η Kidman κατουράει στο στήθος τον κακόμοιρο Efron για να τον ανακουφίσει από το τσίμπημα μιας τσούχτρας!! Αν όλα αυτά δε σας φτάνουν, προσθέστε και μια γραφική σκηνή ξεκοιλιάσματος ενός αλιγάτορα, έναν μαύρο δημοσιογράφο που υποδύεται τον Άγγλο για να γλιτώσει από ρατσιστικές επιθέσεις και μιλά οξφορδιανά αγγλικά στα όρια του γελοίου, μια ναρκοληπτική καμαριέρα που διηγείται την ιστορία (την οποία για κάποιο λόγο γνωρίζει καλά), μερικές μπανάλ κορώνες σχετικά με την απονομή της δικαιοσύνης και ένα -χωρίς λόγο- σπλάτερ φινάλε.

Είναι να αναρωτιέται κανείς πως τόσοι καλοί ηθοποιοί δέχτηκαν να συμμετάσχουν στο φιλμ, που μελλοντικά μπορεί να μπει στις best of λίστες του trash σινεμά. Φυσικά οι ερμηνείες τους δεν ήταν δυνατόν να ξεφύγουν από την κραυγαλέα υπερβολή που επιτάσσει το σενάριο. Διασώζεται η Nicole Kidman που είναι εξαιρετική στο ρόλο της ημιπαρανοϊκής σαραντάρας γατούλας του σεξ, αν και η απόφαση της να δεχτεί το ρόλο μπορεί να χαρακτηριστεί επιεικώς αμφιλεγόμενη. Πολύ καλός και  ο Matthew McConaughey σε ένα ρόλο στα μέτρα του, ενώ αλήστου μνήμης κατά τη γνώμη μου η ερμηνεία του κατά τα άλλα συμπαθή John Cusack στο ρόλο του παρανοϊκού θανατοποινίτη.

Διάβασα πρόσφατα ότι ο Almodovar είχε ενδιαφερθεί παλιότερα για το βιβλίο και είχε εκδηλώσει την επιθυμία να γράψει το σενάριο. Σίγουρα το υλικό του βιβλίου θα μπορούσε να έχει μια πολύ καλύτερη τύχη στα χέρια ενός πιο έμπειρου και προικισμένου δημιουργού. Πάντως ο Lee Daniels δείχνει ότι δεν έχει ούτε το ταλέντο ούτε την ωριμότητα να δημιουργήσει κάτι πραγματικά πρωτοποριακό, αφού χάνεται μέσα στις εμμονές του.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Επιδειξιομανής, προκλητικός στα όρια του χυδαίου και ενίοτε ασυνάρτητος, ο Lee Daniels παραδίδει μάθημα trash κινηματογράφου.

3/10