The Perks of Being a Wallflower

Η εποχή της αθωότητας

2012, USA, 102 min

Ελληνικός Τίτλος: Τα Πλεονεκτήματα του να Είσαι στο Περιθώριο

Σκηνοθεσία: Stephen Chbosky/Σενάριο: Stephen Chbosky/Παίζουν: Logan Lerman, Emma Watson, Ezra Miller, Johnny Simmons, Nina Dobrev, Paul Rudd, Mae Whitman, Dylan McDermott, Joan Cusack

Κάπου στις αρχές των 90s στο Πίτσμπουργκ, ο Τσάρλι, ένας δεκαεξάχρονος πρωτοετής στο λύκειο, δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στο καινούργιο του περιβάλλον… Είναι ένας εσωστρεφής χαρισματικός νεαρός χωρίς καθόλου φίλους, ενώ έχει ένα αρκετά βεβαρημένο παρελθόν: η αυτοκτονία του καλύτερου του φίλου και ο θάνατος της αγαπημένης του θείας τον έχουν οδηγήσει στα πρόθυρα ψυχικής ασθένειας. Εντελώς τυχαία γνωρίζει δύο τελειόφοιτους, τον εκκεντρικό και εξωστρεφή Πάτρικ και την όμορφη, ετεροθαλή αδερφή του Σαμ, οι οποίοι σταδιακά θα τον μυήσουν στη φιλία, στον έρωτα, στον κινηματογράφο, στα εφηβικά πάρτι, στο Rocky Horror Picture Show και τελικά στην ίδια τη ζωή.

Ο Stephen Chbosky στη δεύτερη του ταινία,  κάνει κάτι πολύ σπάνιο, μεταφέρει δηλαδή στον κινηματογράφο το βιβλίο που έγραψε ο ίδιος το 1999. Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με άλλη μια χαζοχαρούμενη ταινία ενηλικίωσης τύπου American Pie; Σίγουρα όχι… το θέμα δεν είναι δα και πρωτότυπο, όλα αυτά με τον ένα ή άλλο τρόπο τα έχουμε ξαναδεί σε πάμπολλες ταινίες… όμως στα περισσότερα κολεγιακά-νεανικά αμερικανικά  φιλμ, ο στόχος του περιθωριακού -συνήθως - ήρωα είναι να γίνει αποδεκτός με κάθε τρόπο από τη mainstream μάζα και συνήθως η δικαίωση έρχεται με συμβατικό τρόπο στο τέλος (τα φτιάχνει με την ωραία του σχολείου, κερδίζει σε κάποιο διαγωνισμό κλπ.). Οι ήρωες του Chbosky όμως, παρ’ ότι παραμένουν παιδιά στο τέλος της εφηβείας τους, κατανοούν τη διαφορετικότητα τους ( ο Τσάρλι βλέπει οράματα, η Σαμ δυσκολεύεται να βρει τον ιδανικό σύντροφο, ο Πάτρικ είναι gay, η Μέρι-Ελίζαμπεθ είναι βουδίστρια) και τελικά κατορθώνουν να συμφιλιωθούν μ’ αυτήν, χωρίς να μεταλλάξουν την προσωπικότητα τους. Χωρίς να απομονώνονται σ’ ένα γκέτο, ζουν στο δικό τους «νησί των ελαττωματικών παιχνιδιών», διασκεδάζουν, ερωτεύονται, αυτοσαρκάζονται, ωριμάζουν.

Ο Chbosky παρακολουθεί τους ήρωες του κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας με ευαισθησία και τρυφερότητα. Με μια ματιά φρέσκια και απόλυτα ειλικρινή, πίσω από τα κλισέ,  μας καλεί να ενταχθούμε και εμείς στο πολύχρωμο σύμπαν του χωρίς καμιά δέσμευση. Παρακολουθώντας την ταινία, οι στιγμές της δικιάς μας εφηβείας έρχονται αυτόματα στο μυαλό, όταν ένας έρωτας ήταν το παν, όταν μια στιγμή της ζωής μας συνδέονταν άρρηκτα με ένα τραγούδι ή μια βόλτα με το αυτοκίνητο και τους φίλους μας έπαιρνε μυθικές διαστάσεις στο μυαλό μας. Όταν και εμείς συναντούσαμε τον αληθινό κόσμο, που τώρα κάτω από τα πρεσβυωπικά γυαλιά μας σαρκάζουμε και κριτικάρουμε (… )

Από κει και πέρα, οποιεσδήποτε ενστάσεις για μικρά -σεναριακά κυρίως- προβλήματα είναι ήσσονος σημασίας. Για παράδειγμα η σχέση του Τσάρλι με τον αυτόχειρα φίλο του (δεν μαθαίνουμε ποτέ αν τα γράμματα του απευθύνονται σ’ αυτόν) δεν αναλύεται επαρκώς, ενώ κάποιοι δευτερεύοντες κυρίως χαρακτήρες  ρέπουν προς την καρικατούρα και το κλισέ. Το cast -ανέλπιστα ίσως- δεν συγκαταλέγεται στα αρνητικά της ταινίας: ο Logan Lerman παίζει ένα ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, η Emma Watson είναι δροσερή και συμπαθής, ενώ αναμφισβήτητα ο πιο δυνατός πόλος της τριάδας είναι ο εξαιρετικός Ezra Miller (We have to talk about Kevin), που ώρες ώρες μετατρέπει κάποιες σκηνές σε one man show. Υπέροχο το soundtrack -όπου κάθε σαραντάρης θα βρει τραγούδια ή συγκροτήματα που τον σημάδεψαν-  χωρίς να αποτελεί απλά ένα greatest hits της εποχής, αλλά συμβάλλει ουσιαστικά στη διαμόρφωση της ατμόσφαιρας της ταινίας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Γλυκόπικρο ταξίδι στο παρελθόν, που αιχμαλωτίζει από το πρώτο λεπτό το θεατή με τη συναισθηματική του δύναμη και ειλικρίνεια.

7,5/10