The Raven

Χωρίς όραμα… 

2012, USA/Hungary/Spain, 110 min

Ελληνικός Τίτλος: Το Κοράκι

Σκηνοθεσία: James McTeigue/Σενάριο: Ben Livingston, Hannah Shakespeare/ Παίζουν: John Cusack, Luke Evans, Alice Eve, Brendan Gleeson, Kevin McNally, Sam Hazeldine, Brendan Coyle

Στη Βαλτιμόρη, το 1849, ένας ψυχοπαθής δολοφόνος διαπράττει φόνους, εμπνευσμένος από  τις μεθόδους του διάσημου συγγραφέα Edgar Allan Poe, όπως αυτές περιγράφονται στις ιστορίες που δημοσιεύει. Ο Πόε (John Cusack) θεωρείται αρχικά ύποπτος από τον επιθεωρητή Φίλντς (Luke Evans), αλλά όταν σταδιακά ο δολοφόνος στρέφεται εναντίον του συγγραφέα με την απαγωγή της αγαπημένης του (Alice Eve), αναγκάζεται να συνεργαστεί μαζί του για να λύσει το μυστήριο…

Ο Edgar Allan Poe (1809-1849), ένας πρωτοπόρος “καταραμένος” αμερικανός συγγραφέας, με το έργο του έβαλε τα θεμέλια για την καθιέρωση σημαντικών σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως το αστυνομικό μυθιστόρημα και οι ιστορίες τρόμου. Η ζωή του επιφύλαξε πολλές απογοητεύσεις, όπως ο θάνατος της γυναίκας του από φυματίωση, που τον έστρεψαν τελικά στο ποτό και στις παραισθησιογόνες ουσίες. Ο θάνατος του παραμένει ακόμα και σήμερα ένα μυστήριο, αφού δεν ανακοινώθηκαν ποτέ επίσημα τα αίτια του. Όπως όλοι οι προικισμένοι καλλιτέχνες υπήρξε μια πολύπλευρη και ιδιαίτερη προσωπικότητα, σίγουρα λοιπόν η προσπάθεια εξερεύνησης του χαρακτήρα του στον περιορισμένο χρόνο μιας κινηματογραφικής ταινίας είναι εξ ορισμού εξαιρετικά δύσκολη. Ο φέρελπις, πλην άνισος στο μέχρι τώρα έργο του (V for Vendetta, Ninja Assasin) James McTeigue αναλαμβάνει το ρίσκο να το κάνει, προτείνοντας μάλιστα μια διασκεδαστική εκδοχή για το θάνατο του συγγραφέα. Σύμφωνα λοιπόν με το σενάριο του Ben Livingston, o Πόε πέρασε τις τελευταίες μέρες της ζωής του προσπαθώντας να εξιχνιάσει τα εγκλήματα ενός στυγερού δολοφόνου, που μάλιστα χρησιμοποιούσε τις μεθόδους που ο ίδιος ο Πόε περιέγραφε στα διηγήματα του. Ενδιαφέρουσα ιδέα, είναι η αλήθεια, που όμως γνωρίζει τεράστιες δυσκολίες στην υλοποίηση της… 

Παρ’ ότι ο McTeigue από τις πρώτες σκηνές της ταινίας, δείχνει αρκετά ικανός να δημιουργήσει μια αρκούντως υποβλητική ατμόσφαιρα, με επιρροές από ταινίες τύπου From Hell και Sherlock Holmes (κάποιες φορές σε βαθμό παρεξήγησης), από ένα σημείο και μετά είναι φανερό ότι δεν μπορεί να οδηγήσει την ιστορία του σε μια εμπνευσμένη δραματουργική κορύφωση πέρα από τα όρια ενός συμβατικού whodunit, όταν μάλιστα το σενάριο που έχει στα χέρια του είναι διάτρητο και υπεραπλουστευτικό, ακόμα και όσον αφορά την εξέλιξη του αστυνομικού μύθου. Αλλά και για τη σκιαγράφηση της πολύπλευρης προσωπικότητας του Πόε, ο σεναριογράφος της ταινίας δε δείχνει να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα… αν κάποιος δεν έχει ξανακούσει το όνομα του, το πιθανότερο είναι ότι παρακολουθώντας την ταινία, θα συμπεράνει ότι ο Πόε ήταν ένας γραφικός, αλκοολικός, ερωτύλος τύπος, που παρεμπιπτόντως έγραφε και καμιά αστυνομική ιστορία για να αποκομίσει τα απαραίτητα προς το ζην!! Εκνευριστικές είναι ακόμα και κάποιες πιασάρικες μέθοδοι προσέλκυσης θεατών που χρησιμοποιούνται: Η ταινία πήρε το όνομα της από το πιο γνωστό έργο του Πόε, αλλά η μοναδική σχέση της μαζί του είναι η απειλητική εμφάνιση  ενός κορακιού στην αρχή και στο τέλος της ταινίας και μια αναφορά δυο τριών στίχων του ποιήματος χωρίς προφανή λόγο. Η χρησιμοποίηση δε του όρου serial killer σε μια ταινία που εξελίσσεται το 1849, ενώ ο όρος καθιερώθηκε πάνω από έναν αιώνα αργότερα, είναι τουλάχιστον ενοχλητική.

Όλα αυτά όμως θα μπορούσαν να ήταν ήσσονος σημασίας, αν στον πρωταγωνιστικό ρόλο είχε επιλεγεί ο κατάλληλος ηθοποιός. Η επιλογή του John Cusack όμως δίνει το τελειωτικό χτύπημα στην ταινία… Ο κάποτε χαμηλών τόνων Cusack, κάνει μια πραγματικά πολύ κακή ερμηνεία, οδηγώντας με να ασπαστώ την άποψη που κυκλοφορεί ότι είναι ο επόμενος Nicolas Cage (...). Σε ολόκληρη την ταινία κοιτάζει το φακό απορημένα –προφανώς προσπαθώντας να  συνειδητοποιήσει ποιον υποδύεται, ενώ στα σημεία της δραματικής κορύφωσης αγγίζει τα όρια του γελοίου και της καρικατούρας. Ασήμαντες οι παρουσίες των Luke Evans και Alice Eve σε συμπληρωματικούς ρόλους, σε μια ταινία που εκ των πραγμάτων είναι υπόθεση ενός ηθοποιού (δυστυχώς…).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το ενδιαφέρον παρ’ ότι συνηθισμένο εύρημα του copycat killer (μιμητής δολοφόνος) της αρχής, ακυρώνεται από τη μονοδιάστατη ανάπτυξη της ιστορίας, το προχειρογραμμένο σενάριο και την άθλια ερμηνεία του John Cusack. Μπορείτε να ξαναδείτε καλύτερα το From Hell…

4,5/10